هر پیامبر خدا برای دعوت به این توحید مبعوث شده است؛ همچنینی یکی از رسالت های پیامبران خدا دعوت به نماز و امور دینی با حجاب اسلامی مانند استفاده از چادر نماز در کربلا می باشد.
آنها نجیب ترین و شایسته ترین الگوها برای بشریت هستند که نقش و مقام عبد را برای ما تجلی بخشیدند و به کمال رساندند.
خود پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله را با این لقب شریف و محبوب عبد یاد می کند و بر تقرب خود به خداوند تأکید می کند: منزه است آن که بنده خود را شبانه از مسجد الحرام به مسجد برد.
الاقصی که اطرافش را برکت دادیم تا آیات خود را به او نشان دهیم. همانا او شنوا و بیناست.» به همین ترتیب، همه مخلوقات، و بنابراین، هر یک از ما عبد خدا هستیم، چنان که در قرآن آمده است.
خداوند مکرراً از ما می‌خواهد تا در اطراف خود تأمل کنیم و به ما یادآوری می‌کند که همه چیز در جهان، تمام طبیعت، از جمله ساختار بدن خودمان، تا حد میکروسکوپی، هدف خود را در حالت تسلیم دائمی در برابر خداوند انجام می‌دهد.
او خالق، استاد و صاحب روز جزا است که هر یک از ما به سوی او باز خواهیم گشت – چه بخواهیم اختیار و عقل خدادادی خود را کاملاً تسلیم او کنیم یا نه.
همان گونه که ابن تیمیه اشاره می کند، عبد در تعریف «کسی است که مستضعف است، اعم از اینکه آن مقام را بپذیرد یا انکار کند، معنایی است که هم به مؤمن و هم به کافر اشاره دارد».
میل و تلاش خالصانه شخص برای تسلیم شدن از صمیم قلب در بندگی خداوند که عبد حقیقی را از دیگران نجیب و جدا می کند.
ابن تیمیه نیاز اساسی ما به اطاعت از خدا را به عنوان وسیله ای برای جلوگیری از آسیب توضیح می دهد و آن را به خوردن غذا برای جلوگیری از گرسنگی یا پوشیدن لباس اضافی برای محافظت از خود در برابر سرما تشبیه می کند.
بندگی راستین در هر فردی و محبت و رحمت خداوند نسبت به ما در خطاب همه بشریت به عنوان عباد خود: «ای بندگان من که از زیاده‌روی خود به خود آسیب رساندید، از رحمت خدا ناامید نشوید. خداوند همه گناهان را می بخشد و او بسیار آمرزنده و مهربان است.»
