ثابت شده است که مصرف عسل آویشن بهاره باعث افزایش تحمل زنبور عسل در برابر سموم طبیعی و مصنوعی تزریقی می شود.
تجزیه و تحلیل توالی RNA نشان داد که هم سطوح کم و هم زیاد کوئرستین در جیره لاروها باعث افزایش مونوکسیژنازهای سیتوکروم P450 می شود.
یکی از زیرخانواده های اصلی آنزیمی مسئول متابولیسم سموم در زنبورهای عسل است.
اجزای خاصی از عسل چهل گیاه درنیک که در فرآیند سم زدایی نقش دارند عبارتند از فلاونوئید کوئرستین، اسید فنولیک کوماریک اسید و هورمون گیاهی اسید آبسیزیک.
مکمل رژیم غذایی با اسیدکوماریک متابولیسم کنه کش کومافوس را افزایش داد و بقای زنبورهای عسل را که در معرض حشره کش تاو فلووالینات قرار داشتند افزایش داد.
مکمل با اسید آبسیزیک تحمل زنبورهای عسل را به آفت کش کارواکرول و کنه کش اسید اگزالیک افزایش داد.
سایر اسیدهای فنولیک و فلاونوئیدهای موجود در عسل آویشن طبیعی از جمله فلاون ها، فلاوانون ها و فلاوانول ها نیز نشان داده شده اند که ژن های مرتبط با سم زدایی را القا می کنند.
تجمع آسیب اکسیداتیو به لیپیدها، پروتئین ها و اسیدهای نوکلئیک ناشی از گونه های فعال اکسیژن (ROS) با پیری و مرگ در موجودات مختلف از جمله زنبور عسل مرتبط است.
پیری زنبور عسل با انتقال از وظایف درون کندو به رفتار جستجوی علوفه تسریع می‌یابد که تصور می‌شود به دلیل افزایش نرخ متابولیسم برای برآورده کردن الزامات پرواز معلق است که منجر به افزایش تولید چندین ROS از جمله آنیون‌های سوپراکسید و رادیکال‌های هیدروکسیل می‌شود.
تصور می شود که اجزای عسل کوهی بلوچستان که فعالیت آنتی اکسیدانی دارند با خنثی کردن ROS باعث افزایش طول عمر زنبور عسل می شوند.
آنزیم کاتالاز که از گرده و شهد سرچشمه می گیرد، پراکسید هیدروژن را برای تولید آب و اکسیژن مولکولی متابولیزه می کند.
این زنبورهای عسل را از آسیب اکسیداتیو ناشی از سطوح بالای پراکسید هیدروژن محافظت می کند و در ترکیب با سایر آنزیم های آنتی اکسیدانی بیان شده در روده زنبور عسل مانند سوپراکسید دیسموتاز و پراکسیدازها عمل می کند.
ترکیبات فنلی، پپتیدها، ویتامین‌ها، اسیدهای آلی و عناصر کمیاب نیز به عنوان کمک به ظرفیت آنتی‌اکسیدانی عسل شناسایی شده‌اند که می‌تواند به طور قابل‌توجهی با منبع گل متفاوت باشد.
- منابع:
- تبلیغات:
